احساس تنهایی در سالمندان: نقش مهارت های ارتباطی، حمایت اجتماعی و ناتوانی عملکردی

توجه و تمرکز بر متغیرهای پیش­بین احساس تنهایی در سالمندان مقدمه ­ای برای درمان موفقیت­آمیز احساس تنهایی و کاهش پیامدها و عوارض جدی آن است. در این راستا هدف این پژوهش، بررسی نقش مهارت­ های ارتباطی، حمایت اجتماعی و ناتوانی عملکردی در پیش ­بینی احساس تنهایی سالمندان بود. طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه­ ی آماری را کلیه­ ی سالمندان شهر تهران در سال 1395 تشکیل می­دادند. به روش نمونه­ گیری خوشه­ ای تصادفی 40 نفر از سالمندان ساکن منزل از مناطق مختلف شهر تهران انتخاب شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از مقیاس تجدید نظر شده احساس تنهایی راسل، پرسشنامه­ های­ مهارت­ های ارتباطی بین­ فردی کوئین­دام و حمایت اجتماعی وینفیلد، و مقیاس 8 سؤالی ناتوانی عملکردی پرسشنامه­ی سنجش سلامت استانفورد استفاده شد. به منظور تحلیل داد­ه­­ها از روش همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام استفاده شد. نتایج روش ­های آماری، همبستگی­ های منفی و معناداری بین مهارت­ های ارتباطی و حمایت اجتماعی با احساس تنهایی و همبستگی مثبت و معناداری بین میزان ناتوانی عملکردی و احساس تنهایی نشان داد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که 48 درصد از واریانس احساس تنهایی از طریق مهارت­ های ارتباطی، حمایت اجتماعی و ناتوانی عملکردی قابل پیش بینی است. نتایج این پژوهش نشان داد که مهارت­های ارتباطی، حمایت اجتماعی و ناتوانی عملکردی نقش معناداری در پیش­ بینی احساس تنهایی سالمندان دارند. این یافته‌ها حاوی تلویحات مهمی در خصوص اهمیت این متغیرها در تجربه احساس تنهایی سالمندان است.